Περί Μοναξιάς

 

"Η μοναξιά είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΜΠΕΡΙΑ"

Είναι μια πανανθρώπινη, αναπόφευκτη και συχνή εμπειρία. Σχεδόν όλοι έχουν νιώσει, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Μοναξιά νιώθει ο άνθρωπος από την αρχή έως το τέλος της ζωής του. Η μοναξιά δεν είναι μια ψυχική διαταραχή.

Μύθοι για τη μοναξιά

Οι λανθασμένες αντιλήψεις μας κάνουν να υποφέρουμε και δεν μας βοηθούν να μειώσουμε τη μοναξιά μας. Μερικές από αυτές είναι:

«Η μοναξιά είναι σημάδι αδυναμίας ή ανωριμότητας».

«Η μοναξιά είναι ένα σταθερό ελάττωμα του χαρακτήρα».

«Πάση θυσία η μοναξιά πρέπει να αποφεύγεται».

«Κάτι δεν πηγαίνει καλά με εμένα και νιώθω μοναξιά. Αυτά θα έπρεπε να είναι τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου».

«Δεν θέλω να βγω έξω μόνος/μόνη μου».

«Η ζωή δεν έχει νόημα αν δεν έχεις κάποιον να τη μοιραστείς».

«Είμαι ανεπιθύμητος/ανεπιθύμητη».

 

Η Μοναξιά είναι κίνητρο για επαφή

Η μοναξιά, αν και χαρακτηρίζεται από καταθλιπτική διάθεση, δεν είναι κατάθλιψη. Η μοναξιά λειτουργεί ως προειδοποιητικό σήμα για την ύπαρξη κάποιου προβλήματος στις σχέσεις, έτσι ώστε ο άνθρωπος να κινητοποιείται για να αποκτήσει καινούριες σχέσεις, να αποκαταστήσει αυτές τις σχέσεις ή να βελτιώσει την ποιότητά τους.

Ωστόσο, αυτό δεν το κάνει αμέσως. Συνήθως  χρειάζεται χρόνο για να συνειδητοποιήσει τη μοναξιά του, να την εκφράσει και μετά από την παθητική αντίδραση να αντιδράσει ενεργητικά.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Παραδεχτείτε τη μοναξιά

Είναι φυσιολογική εμπειρία. Δεν είναι στίγμα ή ταμπού. Αναγνωρίστε την και εκφράστε την στον εαυτό σας και στους άλλους.

Ανακαλύψτε ποιες ακριβώς ανάγκες σας δεν ικανοποιούνται μέσα στις σχέσεις. Όλες οι σχέσεις δεν ικανοποιούν τις ίδιες διαπροσωπικές ανάγκες. Μερικές από αυτές είναι:

-συντροφικότητα

-στοργή, αγάπη, αποδοχή

-κατανόηση

-συναισθηματική υποστήριξη

-υλική, χειροπιαστή υποστήριξη

Βρείτε ποιες ανάγκες ταιριάζουν στη δική σας ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα και ποιες εκτιμάτε ως πιο σημαντικές.

 

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Τα ΜΜΕ και η κοινωνία γενικότερα προβάλλουν και στηρίζουν στερεότυπα για το πώς πρέπει να είναι οι «ιδανικές σχέσεις».

-«Πρέπει να έχει κανείς σύντροφο αλλιώς κάτι δεν πάει καλά».

-«Πρέπει να έχει κανείς πολλούς φίλους».

Μην τα υιοθετείτε άκριτα. Προσπαθείτε να βρείτε το δικό σας προσωπικό στυλ σχέσεων.

 

ΚΑΝΤΕ ΦΙΛΙΕΣ

Μην  περιμένετε πάντα να σας πλησιάσουν οι άλλοι. Αναζητήστε πλαίσια όπου μπορείτε να κάνετε γνωριμίες.

Κάντε εξάσκηση στις κοινωνικές δεξιότητες

-Πώς να συστήνετε τον εαυτό σας.

-Πώς να αρχίσετε μια αλληλεπίδραση, πώς να τη συνεχίσετε και πώς να την ολοκληρώσετε.

-Πώς να παραμένετε στο θέμα της συζήτησης και να μην την αλλάζετε συχνά.

-Πώς να ακούτε τους άλλους

-Πώς να χειρίζεστε τη σιωπή

 

Βελτιώστε τον εαυτό σας

Αξιοποιήστε το χρόνο που είστε μόνοι σας

-Στοχασμός πάνω στον εαυτό και στις σχέσεις

-Συγκέντρωση για υψηλή επίδοση σε ένα έργο

-Αυτοέλεγχος και αυτοκυριαρχία

-Προγραμματισμός μελλοντικών δραστηριοτήτων

-Μείωση του θυμού, του άγχους, της έντασης

 

Θυμηθείτε: Όποιος μπορεί να είναι καλά μόνος του, μαζί με τον εαυτό του, μπορεί να έχει ικανοποιητικές σχέσεις. Η ευτυχία στη ζωή βασίζεται εξίσου στην επαφή με τους άλλους  και στην επαφή με τον εαυτό. Προσπαθείτε να βρείτε μια ισορροπία ανάμεσα στα δύο".

 

Πηγή: Συμβουλευτικό Κέντρο Φοιτητών

 

 

 

Περί Στενών Διαπροσωπικών Σχέσεων

"Η εύρεση της ισορροπίας ανάμεσα στην ανάγκη για αυτονομία και στην ανάγκη για συνάρτηση του ζευγαριού αποτελεί για όλους τους μελετητές οικογένειας ένα σημαντικό όρο που καθορίζει την ποιότητα της σχέσης δύο ερωτικών συντρόφων. Η ισορροπία είναι δυνατή όταν στο ζευγάρι υπάρχει βαθμός συνοχής που επιτρέπει την διαμόρφωση του "εμείς'', δηλαδή της ταυτότητας του ζευγαριού, παράλληλα διασφαλίζεται όμως και η ατομικότητα του κάθε μέλους (...)

Οι περισσότερες συγκρούσεις ανάμεσα στα ζευγάρια πηγάζουν από την προσωπική ανάγκη του καθενός να σκέφτεται και να εκφράζεται ο σύντροφός του ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως εκείνος. Είναι αρκετές οι φορές που επιλέγει κανείς ένα σύντροφο και χτίζει σε αυτόν προσδοκίες και όνειρα που ο ίδιος δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει στην μέχρι τώρα πορεία της ζωής του. Όλοι κουβαλάμε τους γονείς μας και ασυνείδητα τους ψάχνουμε στα πρόσωπα των συντρόφων μας..

Συχνά φοβόμαστε να εμπιστευτούμε και να εκφράσουμε τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, τη στεναχώρια μας την εκφράζουμε με θυμό, την αγάπη με ζήλια και ανταγωνισμό-κατά αυτό τον τρόπο πάντα θα φαινόμαστε δυνατοί απέναντι στους συντρόφους μας, θα προστατευτούμε από τον πόνο της απόρριψης και της απογοήτευσης που προκαλούν οι ανθρώπινες σχέσεις. Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας και τις ανάγκες μας, φτιάχνουμε ανθρώπους που θα μας συντροφεύουν ιδεατά για μια ολόκληρη ζωή. Είναι ανάγκη επιβίωσης για μερικούς, για άλλους προσωπική ολοκλήρωση και για κάποιους άλλους αμοιβαίο κακό η αναζήτηση συντρόφου. Οι οικογενειακοί μύθοι είναι καταγεγραμμένοι, οι καταβολές του παρελθόντος έχουν λάβει χώρα, η επιλογή όμως είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ".

Πηγή: Ομιλία Δρ Γιωσαφάτ

Απόσπασμα από μια φεμινιστική θεωρητική προσέγγιση

Κατά την Gilligan (1993), παρ'όλο που η ανεξάρτητη διεκδίκηση στην κρίση και στη δράση θεωρείται απόγειο της ενηλικίωσης, οι γυναίκες πάντα κρίνονται και κρίνουν τους εαυτούς τους με βάση τη φροντίδα και το ενδιαφέρον για τους άλλους. Ισχυρίστηκε, επομένως ότι η σύγκρουση ανάμεσα στον εαυτό και τους άλλους αποτελεί κεντρικό ηθικό δίλημμα στις ζωές των περισσότερων γυναικών. Αυτό, σύμφωνα με την ερευνήτρια, μπορεί να αλλάξει εάν εγκαθιδρυθούν δύο διαφορετικοί τρόποι κοινωνικής εμπειρίας και ερμηνείας, οι οποίοι θα αφορούν τόσο την αυτονομία όσο και τις αμοιβαίες σχέσεις στις ζωές των γυναικών αλλά και των ανδρών.

10 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο

10 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο

10 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο

10 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο

ΜΚΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ "¨ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΗ''

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Μερικές χρήσιμες συμβουλές που θα σε βγάλουν από το αδιέξοδο της βίαιης σχέσης

ΒΗΜΑ 1ο     Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσεις ότι, το να μοιράζεσαι την ζωή σου με ένα βίαιο άνθρωπο ,είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για σένα και τα παιδιά σου. Πρέπει να σταματήσεις αμέσως ,να διατηρείς τη βίαιη σχέση και να μη παρασύρεσαι από την αυταπάτη της πρόσκαιρης μεταμέλειας του δράστη και τις απατηλές  υποσχέσεις του, ότι θα αλλάξει συμπεριφορά απέναντι σου. Ο βίαιος σύντροφος σου είναι εθισμένος στη βία και δεν μπορεί να αλλάξει.
ΕΣΥ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΑΝΕΧΕΣΑΙ ΤΗ ΒΙΑ. 

BHMA 2ο  Είναι σημαντικό να αναζητήσεις  βοήθεια προκειμένου να απεγκλωβιστείς από τις συναισθηματικές εξαρτήσεις που σε κρατούν συνδεδεμένη με το βίαιο σύντροφό σου , να αποενοχοποιηθείς και να ενδυναμώσεις για να πάρεις τα ηνία της ζωής σου στα χέρια σου .

ΒΗΜΑ 3ο Είναι απαραίτητο να απευθυνθείς σε ειδικό επαγγελματία(δικηγόρο) προκειμένου να ενημερωθείς αξιόπιστα για τα δικαιώματα σου και τον τρόπο που θα ασκήσεις αυτά.
ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΣ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΟΥ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ

Ο νόμος 3500/2006 σου δίνει τις εξής δυνατότητες:

Να καταγγείλεις τον δράστη στην αστυνομία και να εξετασθείς από ιατροδικαστή για να αποδείξεις την κακοποίηση στο δικαστήριο

Να απομακρύνεις τον βίαιο σύζυγο από το σπίτι με προσωρινή διαταγή  και να τον εμποδίσεις να σε πλησιάζει στους χώρους εργασίας και κοινωνικής δραστηριότητας σου

Να απομακρυνθείς από το σπίτι μαζί με τα παιδιά χωρίς να κατηγορηθείς για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης και για αυτοδικία

Να διεκδικήσεις την  προσωρινή επιμέλεια των παιδιών σου και τη διατροφή τους με την γρήγορη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων

Να διεκδικήσεις διατροφή και για σένα, αν δεν εργάζεσαι και αν δεν έχεις με οποιονδήποτε τρόπο άλλου είδους έσοδα.

Να πάρεις διαζύγιο από τον βίαιο σύζυγο

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΒΙΑ

Εάν επιθυμείς να καταγγείλεις την σωματική σου κακοποίηση και φέρεις ελαφρές σωματικές βλάβες , θα απευθυνθείς στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σου και θα ζητήσεις,  να συνταχθεί μήνυση κατά του δράστη και να σε παραπέμψουν  στην Ιατροδικαστική υπηρεσία. Η ιατροδικαστική έκθεση που θα συντάξει η υπηρεσία είναι αρκετό  αποδεικτικό στοιχείο για την καταδίκη του δράστη. Δεν χρειάζονται  μάρτυρες.
Εάν δεν επιθυμείς να καταθέσεις μήνυση , μπορείς και πρέπει να
«καταφύγεις » στο πλησιέστερο δημόσιο νοσοκομείο ή δημόσιο ιατρικό κέντρο προκειμένου να εξεταστείς από ιατρό και να δηλώσεις την αληθινή αιτία των τραυματισμών σου (ξυλοδαρμός από τον σύντροφο). Οι γνωματεύσεις των ιατρών που θα λάβεις είναι δυνατόν να σου χρησιμεύσουν σε μελλοντικά δικαστήρια.
Εάν επιθυμείς να καταγγείλεις την κακοποίηση και φέρεις σοβαρές σωματικές βλάβες θα απευθυνθείς αρχικά σε δημόσιο νοσοκομείο προκειμένου να λάβεις ιατρική βοήθεια. Θα δηλώσεις την πραγματική αιτία του τραυματισμού σου κα θα ζητήσεις να ειδοποιηθεί η αστυνομία προκειμένου να δώσεις αμέσως κατάθεση.
Μήνυση μπορεί να καταθέσει για λογαριασμό σου και  ο πληρεξούσιος δικηγόρος σου με δική σου εξουσιοδότηση.

Επειδή η μήνυση δεν ρυθμίζει τα διάφορα  θέματα που προκύπτουν σε σχέση με το σπίτι και τα παιδιά είναι σημαντικό να απευθυνθείς σε δικηγόρο ειδικευμένο σε θέματα βίας κατά των γυναικών.
Αν δεν έχεις χρήματα μπορείς να απευθυνθείς στο Πρωτοδικείο της περιοχής σου και να ζητήσεις νομική βοήθεια .
Με αυτή τη διαδικασία θα διοριστεί δικηγόρος , ο οποίος θα σε αναλάβει δωρεάν, για να ζητήσεις δικαστικά την απομάκρυνση του βίαιου συζύγου από την οικογενειακή εστία και  την επιμέλεια και την διατροφή των τέκνων,  όπως επίσης και διατροφή δική σου αν δεν εργάζεσαι η δεν έχεις με οποιονδήποτε τρόπο άλλα εισοδήματα

ΔΡΑΣΕ ΤΩΡΑ  ΜΠΟΡΕΙΣ .

ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ Κ.  ΤΑΜΠΕΚΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ-ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΘΕΙΣΑ
ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

"Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης''

Γράφει η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Επιστημονική Συνεργάτις Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών και Παν/μίου Harvard

Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»: το μυστήριο της αγάπης και της κακοποίησης

Η ψυχολογία του θύματος: το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»

Η περίπτωση της Νατάσα Κάμπους, που κατάφερε να ξεφύγει από τα χέρια του ανθρώπου που για οκτώ χρόνια την είχε υπό την ομηρία του, συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Πώς ένας άνθρωπος που ζει σε καθεστώς καταπίεσης, είναι όμηρος και βρίσκεται εκεί παρά τη θέλησή του φτάνει στο σημείο να αναπτύξει θετικά συναισθήματα για τον απαγωγέα του, ακόμα και να στεναχωρηθεί για το θάνατό του;

Η απάντηση που δίνουν οι ψυχολόγοι στο παράδοξο αυτό ονομάζεται «Σύνδρομο της Στοκχόλμης».

Από πού προέρχεται η ονομασία «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»;

Η ονομασία «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» δόθηκε στο ψυχολογικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε το 1973 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, σε ομήρους μιας τραπεζικής ληστείας. Οι ληστές κράτησαν έξι ημέρες σε ομηρία τους εργαζόμενους της τράπεζας. Σε αυτή την περίπτωση τα θύματα της ομηρίας δημιούργησαν συναισθηματικό δέσιμο με τους θύτες τους, τους οποίους έφτασαν να υπερασπιστούν μετά την απελευθέρωσή τους.

Τι είναι το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»;

Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι πρόκειται για μια ψυχολογική διαταραχή, με την έννοια ότι πρόκειται για μια φυσιολογική αντίδραση σε μία αφύσικη κατάσταση. Πρόκειται για μια ψυχολογική αντίδραση που παρατηρείται μερικές φορές σε ομήρους, όταν οι όμηροι αναπτύσσουν συναισθηματικούς δεσμούς και δείχνουν αφοσίωση στους θύτες τους, παρά τον κίνδυνο στον οποίο είναι εκτεθειμένοι οι όμηροι.

Το σύνδρομο αυτό εμφανίζεται και σε άλλες ομάδες ανθρώπων, όταν υπάρχει σχέση θύτη-θύματος, εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, όπως:

·         Κακοποίηση γυναικών

·         Κακοποίηση παιδιών

·         Θύματα αιμομιξίας

·         Φυλακισμένοι πολέμου

·         Μέλη σεκτών

·         Σχέσεις που βασίζονται στην άσκηση εξουσίας και το φόβο

Σχέσεις εξουσίας και το φόβου

Άτομα που βρίσκονται σε μια σχέση εξουσίας και φόβου συχνά δημιουργούν συναισθηματικούς δεσμούς με το άτομο που τα κακοποιεί (συναισθηματικά, σωματική, ή πνευματικά).

Στο γραφείο του ψυχολόγου μερικά από τα άτομα που επιδεικνύουν έντονη έκπληξη αλλά και σοκ είναι αυτά που είχαν εμπλακεί σε εξουσιαστικές σχέσεις. Όταν τελειώνει η σχέση, συχνά σχολιάζουν: «ξέρω πόσο με πλήγωσε αυτός ο άνθρωπος, αλλά ακόμα τον αγαπάω», «δεν ξέρω γιατί, παρόλα όσα μου έκανε, μου λείπει», «ξέρω ότι ακούγεται τρελό, αλλά την θέλω ξανά στη ζωή μου».

Πρόσφατα, κάποιο άτομo εξομολογήθηκε ότι «με το ζόρι κατάφερα να ξεφύγω από αυτή τη σχέση που μου δηλητηρίασε τα καλύτερά μου χρόνια με το ξύλο και τις βρισιές που ανέχτηκα από αυτόν τον άνδρα. Έμαθα ότι βγαίνει με μια άλλη κοπέλα και της κάνει ακριβώς τα ίδια. Ξέρω ότι ακούγεται εντελώς παλαβό, αλλά ομολογώ ότι ζηλεύω».

Οι συγγενείς και οι φίλοι των ανθρώπων οι οποίοι καταφέρνουν να βγουν από τέτοιες άσχημες σχέσεις αισθάνονται ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη και σοκ όταν ακούν τέτοιου είδους σχόλια από τους δικούς τους ανθρώπους που έχουν γίνει το θύμα κάποιου άλλου. Τέτοιες καταστάσεις δύσκολα βγάζουν νόημα και σαφώς δε στέκουν κοινωνικά. Ωστόσο, έχουν ψυχολογικό νόημα.

Συμπτώματα του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης»

·         Θετικά συναισθήματα από το θύμα προς το άτομο που το κακοποιεί ή το ελέγχει

·         Αρνητικά συναισθήματα από το θύμα προς την οικογένειά του, τους φίλους ή τις αρχές που προσπαθούν να το «σώσουν»

·         Υποστήριξη για τους λόγους που οδηγούν το θύτη στη συγκεκριμένη συμπεριφορά

·         Θετικά συναισθήματα του θύτη προς το θύμα

·         Υποστηρικτική συμπεριφορά του θύματος προς τον θύτη, τον βοηθάει και τον στηρίζει

·         Ανικανότητα του θύματος να φερθεί με τρόπο που να διαλύσει το δεσμό του με τον θύτη του

Γιατί το θύμα αγαπά το βασανιστή του;

Το συναισθηματικό δέσιμο με τον θύτη αποτελεί στην ουσία μια στρατηγική επιβίωσης για τον άνθρωπο που έγινε θύμα κακοποίησης και φόβου. Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» αποτελεί κοινή γνώση και συχνά χρησιμοποιείται από την Αστυνομία ως τακτική που αυξάνει τις πιθανότητες επιβίωσης των ομήρων.

Η αντίδραση του ψυχολογικού δεσμού με τον θύτη μπορεί να εντοπιστεί και σε ερωτικές ή οικογενειακές σχέσεις, όπου ένα μέλος είναι το θύμα και το άλλο θύτης, ο οποίος με κάποιον τρόπο κακοποιεί το θύμα.

Από ψυχολογική άποψη, το άτομο που γίνεται θύμα και αναπτύσσει συναισθηματικό δέσιμο με τον θύτη του φέρεται, κατά κάποιον τρόπο, κι εντελώς ασυνείδητα, με τον τρόπο που θα λειτουργούσε κι ένα βρέφος, προκειμένου να επιβιώσει.

Το βρέφος συνδέεται, δημιουργεί συναισθηματικό δεσμό με έναν ενήλικα προκειμένου να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητές του να το φροντίσει αυτός ο ενήλικας κι έτσι να επιβιώσει. Βάσει ενός ανάλογου μηχανισμού, το θύμα αναπτύσσει έναν συναισθηματικό δεσμό ή ψυχολογικό δέσιμο με τον θύτη του, γιατί αυτός είναι ένας τρόπος να αυξήσει τις πιθανότητές του να επιβιώσει.

Πότε δημιουργείται το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης»;

Η ψυχολογική αυτή αντίδραση του συναισθηματικού δεσίματος δε δημιουργείται σε κάθε περίπτωση ομηρίας ή σχέσης κακοποίησης. Φαίνεται ότι υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις που καθορίζουν την εμφάνιση του συνδρόμου σε καταστάσεις ομηρίας ή μέσα σε σχέσεις:

·         Η αίσθηση του θύματος ότι υπάρχει απειλή στην φυσιολογική ή ψυχολογική επιβίωση του ατόμου και η πεποίθηση ότι ο θύτης θα εκτελέσει την απειλή του

·         Η αίσθηση του θύματος ότι υπάρχει μια έστω και μικρή καλοσύνη από τον θύτη προς το θύμα

·         Απομόνωση του θύματος από τη γνώμη άλλων ατόμων εκτός από του θύτη

·         Η αίσθηση του θύματος ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση